سیرهاخلاقی امامرضاعلیه السلام:

 اخلاقفردی:

 ادب:

 اخلاق ، یکیاز عناصر مهم شخصیت انسان است ، وکاشف کیفیت ذات ،و درون اوست . امامرضاعلیه السلام به اخلاق عالی وممتاز، آراسته بودند، وبدین سببدوستی عام وخاص را ، به خود جلب کردند، همچنین انسانیت آن حضرت،یگانه و بیمانند بود ، و درحقیقت تجلی روح نبوت ، ومصداق رسالتی بود که خود آن حضرت ، یکیازنگهبانان وامانت داران ووارثان اسرار، آن به شمار می رفت . ازابراهیم بن عباسصولی¹نقل شده ، کهگفته است:

 منابوالحسن الرضاعلیه السلام راهرگز ندیدم درسخن گفتن ، باکسی درشتی کنند.

 منابوالحسن الرضاعلیه السلام را هرگز ندیدم سخن کسی را پیشاز فراغ از آن ، قطع کند.

 هرگزدرخواست کسی را ،که  قادر به انجام دادن آن بود، رد نفرمودند .

 هرگزپاهای خود را ، جلو همنشین ، دراز نمی کردند.

 هرگزدربرابر همنشین تکیه نمی کردند.

 هرگزاورا ندیدم ،که غلامان وبردگان خود را بد گویند.

 هرگزاو را ندیدم ، که آب دهان بیندازند.

 هرگزاو را ندیدم ، که قهقهه بزند ، بلکه خنده اش تبسم بود.

تا آنجاکه میگوید: هرکه بگوید درفضلیت،کسی را مانند او دیده،ازاو باور نکنید.²

محقق: طاهره بهره مند

-1ازاصحابرضاعلیه السلام بود

-2محمد باقرمجلسی ، المکتبه الاسلامیه ،تهران ، 1371 ، ص 90 -91 ، علی بن عیسی ، الاربلی ، کشفالغمه ، ج 3 ، ص 156 - 157